دوستت دارم ها را نگه میداری برای روز مبادا دلم تنگ شده ها را، عاشقتم ها را ...

این جمله ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمیکنی. باید آدمش پیدا شود باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا، از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد.

سنت که بالا میرود کلی دوستت دارم پیشت مانده، کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مانده که خرج کسی نکرده ای و روی هم تلنبار شده اند .

فرصت نداری صندوقت را خالی کنی. صندوقت سنگین شده و نمی توانی با خودت بکشی اش ، شروع میکنی به خرج کردنشان توی میهمانی اگر نگاهت کرد اگر با تو ترانه را به صدای بلند خواند ، توی جلسه اگر حرفی را گفت که حرف تو بود اگر استدلالی کرد که تکانت داد ، در سفر اگر شوخ و شنگ بود اگر مدام به خنده ات انداخت و اگر منظره های قشنگ را نشانت داد برای یک یک  آنها ، دوستت دارم خرج میکنی . برای یک یک آنها ،  دلم برایت تنگ میشود خرج میکنی . یک چقدر زیبایی یک با من میمانی؟ بعد می بینی آدم ها فاصله می گیرند متهمت میکنند به هیزی... ، به مخ زدن  ، به سو استفاده کردن از اعتماد آدمها ، به پیری و معرکه گیری...

اما بگذار به سن تو برسند ،  بگذار صندوقچه شان لبریز شود آن وقت حال امروز تو را می فهمند بدون اینکه تو را به یاد بیاورند .

غریب است دوست داشتن و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن ... .

وقتی می دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد... و نفس ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده به بازیش می گیریم هرچه او عاشق تر، ما سرخوش تر، هرچه او دل نازک تر، ما بی رحم تر.

تقصیر از ما نیست تمامی قصه های عاشقانه،اینگونه به گوشمان خوانده شده اند .

                                       "دکتر علی شریعتی"